qatar

1.

is.

1. Bir-birinin ardınca sıralanmış heyvanlar düzümü; qafilə, karvan. Durna qatarı. Dəvə qatarı. – Təsbeh kimi qatarınız düzərsiz; Havalanıb ərş üzündə süzərsiz. M. V. V.. Qanad çalıb göylərdə süzür durna qatarı. M. S.. // Ümumiyyətlə, bir-birinin ardınca düzülmüş şeylər sırası; cərgə, sıra, səf. <Ağa Kərim xan:> Qatar durun! Adbaad hər nə ki, sizə buyuracağam, o, bu gün gərək cabəca əmələ gəlsin. N. V.. // Zərf mənasında. Qatarla, sıra ilə, cərgə ilə. Samovarın yanında, divara qatarla xırda mıxlar vurub, xırda podnoslar asardılar. H. S.. Qatarla düzülmüş küknar ağacları asta-asta yırğalanır. O. S..

2. Dəmiryol vaqonları düzümü. Yük qatarı. Sərnişin qatarı. – O qatar gəlib ötməli, sonra da bunlar getməli idilər. S. Rəh.. Bakıdan yanacaq, Sibirdən ağac; Yüz qatar boşalır, yüz qatar gəlir. R. R..

3. Bir qayış üzərinə düzülmüş patron sırası; patrondaş. Kəmərlərində qılınclar, çiyinlərində tüfəng; Boyunlarında həmayil, iki qatar da fişəng. A. S.. Qoçular, quldurlar qatar taxardı; Kimi istəsəydi, vurar yıxardı. A. Ə.. qatar-qatar zərf Qatar halında, bir-birinin ardınca sıralanmış halda; dəstə-dəstə, cərgəcərgə, sıra-sıra. Qatar-qatar olub, qalxıb havaya; Nə çıxıbsız asimanə, durnalar! M. V. V.. Alay-alay, qatar-qatar qəhrəmanlar çıxdı yola. S. V.. Gedir qərbə tərəf hücum çəkənlər; Gedir qatar-qatar bombatökənlər. M. R..

2.

is. <ər.> mus. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı; kiçik həcmli vokal- instrumental muğam. Qatar üstə oxumaq. Qatar rəngi.